Mirte.

Mirte – Myrtus communis

Mirte is lange tijd beschouwd als de plant van de liefde.
Genaamd naar Myrrha, een geliefde priesteres van Venus.
Venus veranderde Myrrha in een groenblijvende struik om haar van de ongewenste attenties van een aanbieder te verlossen.

Het wordt vaak in bruidsboeketten gebruikt.
Een Arabische legende verhaalt over een takje mirte dat Adam aan Eva schonk om zijn liefde te verklaren.

Herkomst en eigenschap.

De groenblijvende struik is groot en kan wel 15 meter hoog worden.
De plant heeft glanzende en geurende bladeren.
In het wild komt het voor in droge, heuvelachtige streken in Noord-Afrika, Zuid-Europa en het Midden-Oosten.
De bessen worden mirte-bessen genoemd. De bloemen worden gedroogd voor een potpourri.
Zowel de bladeren als de bessen kunnen vers of gedroogd als specerij aan wild en vlees worden toegevoegd.

Culinaire toepassingen :

De takken en de bladeren kunnen vlees een subtiele, kruidige smaak geven.
Met de verse bladeren kunt u gevogelte vullen.
Het gedroogde blad kan aan een stoofgerecht worden toegevoegd.
De gedroogde en gemalen vruchten passen bij elk hartig gerecht.
De smaak is zoet, maar pittig en lijkt op de smaak van jeneverbes.

Het helpt tegen winderigheid en werkt slijmoplossend.
De olie die er uit gewonnen wordt, gebruikt men bij het behandelen van acne.
De chinezen gebruiken de gedroogde en gemalen bladeren als een soort talkpoeder bij baby’s.
U kunt ook thee trekken van het blad, die helpt tegen psoriasis en voorhoofdsholte-ontsteking.
Voeg wat honing toe voor de smaak.